Popüler Sinema

İlk film için özetle şöyle bir şeyler yazmıştım; 1981 tarihli ve aynı adlı bir filmin yeniden çevrimi olan Titanların Savaşı'na, insanın zihnini fazla yormayan, üç boyutlu görsel bir baştan çıkarıcılık ile de seyredilebilirliğini katlayan mitolojik bir eğlence diyebiliriz. Devasa canavar Kraken, güzelim uçan at Pegasus ve lanetli yılan kadın Medusa... Şöyle keyifli bir vakit geçirmek isteyenlere önerilir. “Terminatör”, “Avatar” derken Hollywood yıldızlığına koşar adım ilerleyen Avustralyalı Sam Worthington (yarı tanrı Perseus) filmin başrolünde (Ancak yarı tanrı karizması yok kendisinde, üzgünüz) ... Liam Neeson (Baş tanrı Zeus) ve Ralph Fiennes (Yeraltı tanrısı Hades) ise yardımcı rollerde adeta parıldıyorlar.

Evet, Sam Worthington, Ralph Fiennes ve Liam Neeson üçlüsü; bu kez Jonathan Liebesman’nın yönetiminde (ilk filmi Fransız Louis Leterrier çekmişti) tekrar bir aradalar. Savaşçı Kraliçe Andromeda (Rosemund Pike), Poseidon’un komik ve eğlenceli bir tip olan yarı tanrı oğlu Argenor (Toby Kebbell) ve tahttan düşürülmüş tanrı Hephaestus (Bill Nighy) ise maceranın diğer önemli elemanları... Bill Nighy, Liam Neeson yine üstün performans sergiliyorlar. Ancak Ralph Fiennes deyim yerindeyse resmen döktürüyor. İlk filme nazaran görsel efektler daha başarılı, belirtelim.

Aradan tam 10 yıl geçmiştir. Zeus’un, yarı tanrı ve insan ırkını korumaya pek hevesli, en kahraman evladı Perseus ve onun oğlu Helius, bir balıkçı kasabasında sessiz ve sakin bir yaşam sürmektedirler. Ancak yeraltına sürgüne gönderilen üzgün Hades ve Zeus'un savaş tanrısı oğlu kıskanç Ares, baş tanrı Zeus ve denizlerlerin tanrısı Poseidon'a karşı cephe alırlar ve cehennem muadili Tartarus'da tutsak edilen titan Kronos'un yanında saf tutarlar. Kronos, oğulları Zeus, Poseidon ve Hades'in bileşmesiyle tahtından indirilebilmiş, titanlar çağı bitip, tanrılar devri başlamıştır. Kronos öfkelidir, Zeus'tan ve insanlardan intikam almaya yemin etmiştir.

Şimdi bu titanlar ve tanrılar, en az insanlar kadar tuhaflar, kavga, aşk, kin, nefret, şiddet ne ararsan var, kibirli, kusurlu, hemen hepsi mantıklarından ziyade duygularıyla hareket eden yaratıklar... Misal, bu dev titan, zamanın efendisi Kronos da babası gök tanrı Uranüs'e savaş açmıştı, Yunan mitolojisinin başlatan, tüm tanrıların ilki, yeryüzünün tanrıçası Gaia'nın gazıyla... Gaia'nın Uranüs'ün hem annesi hem de karısı olduğunu unutmayalım, bu arada... Neyse... İşte Kronos babasını bir orakla keser, Uranüs'ün testisleri denize düşer ve aşk, güzellik tanrıçası Afrodit doğar. Hayli uçuk kaçık ve fantastik bir hikayedir bu ve anlatmaya çalıştığım şey ise şudur; Çok tanrılı dinlerde tanrılara ve titanlara dair öyküler öyle abartılır ve süslenir ki, sonunda insanlar, tapınaklar kurdukları, adaklar adadıkları, ölümüne korktukları tanrılarına inanmaz olurlar. İnanç bitince, tanrılar da ölmeye başlar. Film, inanç dünyasına da sesleniyor aynı zamanda, inanın diyor. İyi tanrılara (burada Allah betimleniyor, bir bakıma) inanmazsanız, dünya kötü tanrıların ve titanların (Şeytan'a gönderme var) hakimiyetine geçer ve dünya yok olur. (Kıyamet kopar).

Alper Turgut