Popüler Sinema

Eliette Abecassis'in otobiyografik romanından uyarlanan yapım, dilinin gerçek hayattan daha naif olmasına rağmen göreceli olarak gerçekçi bir bakış açısının peşinden gitmiş. Romanı okumadığım için kitapta da aynı sistem işliyor mu bilmiyorum ama filmin yanıltıcı bir tarafının olduğunu söylemeliyim. Özellikle finali yumuşak bir mesajla bütün filme ihanet ediyor diyebiliriz.

Barbara ve Nicolas her çift gibi ilk önce hafif bir flört daha sonra evlilik kurumunun kurbanı oluyor. Evlilikten sonra ise çocuğa sıra geliyor tabii. Nicolas, Barbara’nın isteğine bağlı olarak çocuk sahibi olmayı kabulleniyor. Ama her erkek gibi buna hazır olup olmadığı filmin mesajında olduğu gibi tartışma konusu. Barbara ise içine girdiği maceranın gerçekliğinden başlangıçta bihaber. Her anne namzeti aslında aynı durumdadır. Hamile kalınıyor, ilk önce mutluluk sonra ise gerçeklerle yüzleşiliyor. Barbara karnındaki bebeğin rahme düştükten sonra artık onun hayatının ortağı olduğunu anlıyor. Onun istediği yemekleri yiyor, istemediklerini kusuyor. Onun istediği şekilde yatabiliyor, göbeği ne ayağa kalkmasına ne yatmasına izin veriyor. Bu arada Nicolas da bazı değişiklikler yaşıyor. En çok cinsel hayatı ve buna bağlı sosyal ilişkileri değişiyor.

Filmin Nicolas’ı anlatışı olabildiği kadar naif. Gerçek hayatta özellikle cinselliğin ölmesi erkeği derinden etkiler ve dengesini bozar. Burada hani neredeyse Nicolas bir melek. Yapıp yapabildiği eşini biraz yalnız bırakmak. Bir de eşinin cinsel isteklerine cevap verememek. Sonunda bebek doğuyor. Olay ondan sonra patlıyor tabii. Barbara artık tamamıyla bebeğin esiri oluyor. Olmak zorunda çünkü bebek dediğiniz şey dünyaya geldiğinden itibaren insanın hayatını geri dönülmez bir şekilde değiştiriyor. Zaten evliliklerin en büyük sınavı buradadır. Bu değişikliği taraflar nasıl omuzlayacaklardır? Günümüz sosyal ilişkilerinde ve iletişimsizlik tuzaklarıyla dolu hayatımızda çok az beraberlik bu sınavı geçer. Filmde ise ne kadar sallansalar bile bizim çiftimiz mutlu beraberliklerini devam ettirirler.

Filmin bazı satırbaşları var ve bunlar çok doğru. Mesela doğum anında erkeğin doğuma girmesi. Modern olduğunu zanneden çiftlerin yaptığı bu uygulama toplumun bize dayattığı ve cinselliğin ölmesine sebep olan en büyük hatalardan biri. Filmde Barbara bunu söylüyor, “Doğuma erkekler girmemeli” diyor. Çünkü bunun faturasını ödüyor. Cinsellik evliliğin temeli. Onun dengesi bir beraberliğin sonunu da devamını da temellendiriyor. Bir erkek doğuma girdiğinde filmdeki Nicol gibi karısını çok sevip onun çektiği acılar için gözyaşları içinde kalır ama hastaneden çıktığında yaşadıkları ömür boyunca onu takip eder. Bu bilinçli değildir. Cinsellik evlilik kurumunun monotonluğu yüzünden zaten hep hedeftedir ama idamı doğuma giren erkeklerde kesindir.

Filmin bir diğer satırbaşı ise annelerin kızlarına doğumu tam anlatamaması üzerine tasarlanmış. Barbara annesine bana bunları niye anlatmadın diye soruyor. Belki gerçek hayatta kadınlar bu kadar açık annelerine bu hesabı soramıyorlar ama mutlaka akıllarının bir yerinden geçtiğine eminim. Çocuk sahibi olmak öyle bir şey ki yaşanan acılar dünyaya bir can getirme gerçeğinin sisleri altında kalıyor çoğunlukla. Bir anne evlilik yaşına gelmiş kızına “Aman ben seni doğururken neler çektim, bilseydim bu acıları çekmezdim” diyemez. Aslında bunu kendine bile itiraf edemez.

Aramızda Bebek Var birçok gerçekliği üstünde taşıyan belki tabu olarak kabul edilen yargılamaları yapan ama yine de sinemanın kendine has romantik bakışı aşamayan bir yapım. Çekilenlerin gerçek ama sonuçların yalan olduğu bir film. Yine de kesinlikle seyredilmeli derim.

Serdar Akbıyık