Popüler Sinema

   Şu bir gerçek ki, Marvel’ın sinematik evreni Iron Man’in beyazperdeye uyarlanmasıyla yeniden şekillenmeye başladı. Zira bu süper kahramanın sinemadaki serüvenini izleyene kadar, kimse Tony Stark’ın varlığından haberdar olmadığı gibi çizgi roman camiasında da pek popüler değildi kendisi. Hal böyle olunca, Marvel kendi evrenindeki diğer kıyıda köşede kalmış kahramanlarına özel filmler yapmaya başladı. Thor ve Captain America gibi mesela. Zaten bir anlamda da Marvel bu girişimiyle çığır açacak Avengers filmine altyapı hazırlıyordu. Avengers’ın ardından Marvel çizgisini bozmadı ve kendine has politikasına devam etti. Bu doğrultuda da son yıllarda pek çok süper kahramana ait seri filmler izleme şansına sahip olduk. Sırf bununla da sınırlı kalmayan Marvel, geçen yaz bizi Galaksinin Koruyucuları ile tanıştırdı. Belki dünyası biz sinemaseverler için çok yeni değildi ama gerçekten eğlencesi aksiyonundan fazla bir yapımdı. İşte Marvel’ın son bombası Ant-Man de böyle bir film.

       Ant-Man’in senaryo ekibinde ‘’Üç Top Kornet’’ üçlemelerinin hınzır yönetmeni ve senaristi Edgar Wright ve hatırı sayılır komedyen Paul Rudd var. Filmin alamet-i farikası burada başlıyor. Konuyu anlatmadan kısaca aktaralım onu. Ant-Man giydiği kostüm sayesinde mikro boyutlara kadar küçülebilen bir süper kahraman. Öyle görülüyor ki senaristler de bunu bir avantaja çevirerek ‘minimum aksiyon, maksimum mizah’konseptiyle yola çıkarak farklı bir filme imza atıyorlar. Burada bahsettiğimiz farklılık elbette bir dramatik yapı ya da farklı bir alt metin için geçerli değil. Fakat Ant-Man’in kendisi gibi dünyası da küçüldüğü için seyirciye eğlenceli bir seyrin kapılarını açıyor. Özellikle oyuncak tren bölümü bunun en sağlam örneği. Ayriyeten bana kalırsa Ant-Man, iyi bir yere parmak basıyor ve seyircilerinin filmden çıktığında kendilerine şu soruyu sormasını istiyor: ‘’Hayatımızın vazgeçilmez ve bazı noktalarda elzem bir ihtiyacımız olduğunu düşündüğümüz teknoloji gerçekten bilime katkıda bulunmak için mi var yoksa sözde barışı sağlamak maksatlı yeni savaşların oluşması için zemin mi hazırlıyor?’’ 

Gelelim Ant-Man’in dünyasının bir başka avantajına. Bu noktada da 3D teknolojisi devreye giriyor. James Cameron’ınAvatar’ıvizyona girdiği günden beri hemen her yabancı yapımı 3D teknolojisiyle izliyoruz. Takdir ederseniz ki 3D teknolojisinin en çok hissedildiği unsurlar devasa taşlar ya da binalardan ziyade küçük ve keskin cam parçaları oluyor. Ya da size göre ufalmış karakterler.  Zira siz bir filmi 3D teknolojisiyle izlerken, gördüğünüz objelerin küçük boyutlarla detaylandırılması size daha zevkli bir seyir sunuyor. Ant-Man de bundan fazla fazla beslenerek, banyo küveti ve karınca tarlalarının olduğu sahnelerde asıl etkisini gösteriyor. Bir parantez de Ant-Man’in tarzına istinaden açmakta fayda var. Suç komedileri ve animasyon filmlerini sıkı sıkıya takip eden seyircilerin Ant-Man’de yeniliklerle karşılaşmayacağı aşikâr. Ancak bu bahsettiğim türlere has klişe ve formüllerin bir süper kahraman filmine ustaca yedirilmesi de takdiri hak ediyor. 

 Oyunculuklardan da bahsedelim. Bana göre mizahi yönü en kuvvetli olan süper kahraman TonyStark nam-ı diğer Robert DowneyJr.’ın hayat verdiği Iron Man. Stark’ın nev-i şahsına münhasır nüktedanlığı, sivri dilli fiyakası kendisine de çizgi roman evreninden farklı olarak yeni bir figür yarattı. O yüzden söylenildiği gibi Paul Rudd komedyen bir kimliğe sahip olsa da TonyStark’ın tahtını henüz sarsamamış. Ama Paul Rudd da karakteriyle güzel bir uyum yakalamış. Diğer rollerde Evangeline Lily, Corey Stoll gayet iyi. Michael Pena çok eğlenceli ve eski toprak Michael Douglas her zamanki gibi formunda. 

Son tahlilde, çizgi roman uyarlamalarının o görkemli, teknolojik silahlarla ve dur durak aksiyonlarıyla donatılmış havasından bunaldıysanız hele de şu yaz aylarında Ant-Man size ilaç gibi gelecektir. Çünkü onun dünyası tüm bunlardan öte daha sade, daha eğlenceli ve daha gürültüsüz patırtısız. Şimdilik yazın en iyi filmini kaçırmamanızı tavsiye ediyorum.

Twitter.com/FilmNotlari