Popüler Sinema

The Purge (Arınma Gecesi), James DeMonaco yönetmenliğinde 2013 yılında vizyona girdiğinde oldukça büyük beğeni topladı. Yılda bir gece 12 saatliğine cinayet dahil bütün suçların legal olması fikri, izleyiciyi tahrik ve memnun eden bir fikir olarak akıllara kazındı. Zamanla izleyicinin dikkatini bu ölçüde üzerine çeken bir konu, orijinal fikir açlığının yaşandığı sinema sektörünün aradığı taze kandı. Böylece sektörün elinde The Purge: Anarchy (2014) ve en son olarak da The Purge: Election Yea r(2016) gibi devam filmlerini doğurdu.

Serinin son fimi The Purge: Election Year (Arınma Gecesi: Seçim Yılı), ilk filmden 10 sene sonrasına götürüyor izleyiciyi. İlk filmde ev gibi kısıtlı bir alanda lokal olarak izlediğimiz yasal şiddet, bu filmde boyutunu tüm ülkeye hatta evrensel alana yayarak hem sınırlarını genişletmiş, hem de politikayı içine alarak şiddetin boyutunu oldukça üst düzeylere çekmiş. 

The Purge: Election Year, ilk iki filmi beğenen izleyici kitlesini oldukça memnun edeceğe benziyor. Aksiyon öğeleri ve acımasızlığın son raddeye gelmiş olması, hazırlanan pazarı doyuracak bir araç. Fakat daha yakından bakıldığında içerdiği fikir tohumları oldukça rahatsız edici. Böyle bir fırsat eline geçtiğinde insanların yapabileceklerini görme açısından fazlasıyla gerçekçi. Rahatsız eden kısım da tam olarak burası aslında. Fakir insanları yok ederek sosyal devletin “yüklerinden” kurtulması fikri, ergen yaşta kızların sadece hoşuna gitmediği için ailesini katletmesinin gerçekleştirilebilirliği, ya da sadece zevk için birilerini öldürmek ve hatta bu durumun bir “arınma gecesi turizmi” adı altında pazarlanması gibi korkunç eğilimlerin sunulması, özellikle dünyanın içinde bulunduğu durum göz önünde bulundurulduğunda çok tehlikeli. Hikayeye arınma gecesi seremonisine karşı durarak onu ortadan kaldırmaya çalışan bir senatör eklenmesi izleyiciye yöneltilen şiddetin üstünü kapatma bahanesi olduğu çok aşikar. Ki zaten istemeden de olsa bu senatörün bir şekilde arınma gecesine dahil olması yapılanları da makul gösterme konusunda başarılı(!). 

Filmin geneli, insanların sahip olduğu ilkel içgüdülerin dışa vurumu diyebiliriz. Serinin ilk iki filminde bu ilkelliğe eleştirel gözle bakan anlatı, bu filmde yarattığı ilkellikten besleniyor. İnsanların içindeki öfkeden birilerini öldürerek kurtulması fikri bile yeterince vahşet içerirken, artık adeta bir canavar gibi kana susayan toplumun türlü türlü fantezilerle birbirlerine işkence etmeleri ve karşı koyamayacak durumdakileri katletmeleri kan dondurucu. Daha korkutucu olan ise, sistematik şiddetin izleyici üzerinde yarattığı etki. Filmi izlerken ister istemez taraf olan izleyici birden kendini vahşeti iyilerden geldiği sürece kabullenir ve hatta destekler konumda buluyor.

Filmin teknik özelliklerine gelecek olursak, oyunculukların pek de parlak olmadığı, senaryonun ise iyi ellerden çıkmadığı görülüyor. Karakterlerin geçmişlerine atıf yapılsa dahi, derinliği olmadığı için bazı şeyler havada kalıyor. Bol kan ve şiddet içeren aksiyon filmi tarzında da herhangi bir yenilikçi tavır mevcut değil.

Sonuç olarak yarattığı etkiyi dozunu artırarak kullanan ve metalaşan bir yapım The Purge:Election Year. Evrildiği noktada başlı başına bir legal şiddet güzellemesi. Bundan yararlanıp devamını getireceği ise kuvvetle muhtemel. 

Twitter.com/tuzluk_arch