Popüler Sinema

Netflix ve BBC ortaklığında hayata geçirilen, 2020 yapımı mini dizi Dracula sadece üç bölümden oluşuyor. Vampir dizilerinin ve filmlerinin sayısının artışıyla paralel olarak doğaüstü vampir kavramına çeşitli yorumlar getirildi. Bu yapımların birçoğu da oldukça ilgi gördü. Özellikle “teenage”lere hitap eden bu yapımlar yetişkinlere hitap etmiyordu. İzlenebilir olarak başlayıp sonraki sezonlarında ilgiyi kaybeden birçok Amerikan yapımı mevcut. Böyle bir ortamda yeni bir vampir dizisi ortaya koymak riskli olsa da Dracula her bölümü bir film izlenimi yaratmasıyla benzerlerinden farklı bir yere oturuyor. Netflix ve BBC’nin Bram Stoker’ın romanını dayanak alarak kurguladığı Dracula birçok yönden izleyicinin ilgisini çekebilir.

Dracula gibi hakkında çok şey bilinen ve oldukça fazla yorum getirilmiş bir karakteri canlandırmak riskli olduğu kadar üstesinden gelindiğinde başarı getirecek bir rol. 2017’de Altın Palmiye alan Squer’den hatırlanabilecek Claes Bang, Dracula rolüyle ikonik hale geliyor. Sarkastik ama ürkütücü bir Dracula yorumu oyuncuya alan tanımış olmalı. Büyücülüğe ilgisi olan ve evlenmektense rahibe olmaya tercih eden Sister Agatha da oldukça farklı çizilmiş bir karakter. Tanrıyı arayıp bulamayan, gerçekçi Sister Agatha’yı Dolly Wells canlandırıyor. Feminist sayılabilecek cesur bir kadın olarak çizilen sonrasında Van Helsing’e uzanan karakter dikkat çekici ayrıntılara sahip. Ömrü boyunca tanrıyı aramış ama bulamamış olması ve bunun için şeytanı bularak tanrıya ulaşmak istemesi onu sıradan bir karekterin ötesine geçiriyor. İkilinin atışmalarında ayrıntılara verdikleri önem, aralarındaki temel çatışmaya rağmen birbirlerine duydukları hayranlık ve diyaloglardan zevk aldıkları da hissediliyor. 

Dizinin ilk iki bölümünde ikiden fazla mekan olmadığı için katastrofik atmosfer izleyiciyi de içine alıyor. Gün ışığında yanan Dracula’nın da hikayesinin karanlıkta geçmesi beklenir ki üçüncü bölüme kadar neredeyse tüm sahneler loş ışıkta geçiyor. Yapımın iyi yanlarından biri de Dracula’nın korkularının hepsinin bilinçaltında gerçek kabul edilmiş şeylere dayanıyor olması. Fantastik bir yapım olduğu kesin ama vampirlerin gün ışığı, haç gibi birkaç bariz korkusunun kaynağının akla uygun bir hale getiriliyor olması izleyiciye Dracula hakkında yeni bir bakış açısı kazandırıyor.  Bunun yanında insandan daha fazlasını olmak isteyen ve buna paralel olarak ölümle yüzleşemeyen Dracula’nın yaşadığı çatışma insanlığın süre gelen temel çatışmalarından biri. 

Dracula’nın üçüncü bölümüne gelindiğinde hikaye yüz yirmi üç yıl sonrasına uzanıyor. Bu bölümün en eğlenceli yanı Dracula’nın günümüz teknolojisi hakkındaki yorumları olsa gerek. Yüz yıllardır hayatta olan Dracula’nın insanlık tarafından yapılmış şahit olduğu en ilginç şey evlerimizin sıradan salonları. Öyle ki ona göre herhangi bir kral bile ömrü boyunca her şeyi içinde bulunduran o odadan çıkmak istemez. Bu yorumla günümüzde zaman zaman hakim olan ortaçağ romantizmi de gerçekçilikle saf dışı bırakılmış oluyor.

Aristokrat bir vampir olan Dracula’nın demokrasi yorumu da dikkat çekici olduğu kadar bir miktar hak vermemek de pek mümkün değil. Demokrasi kültürsüzlüğü getirir bu yüzden yönetimin aristokraside olması gerekir. Hümanizma odak noktasında şehir devletleri ve cumhuriyetle gelişim gösterebilmiş sanat ve kültür uyanışı Rönesans’ın da demokrasiyle bağlantılı olduğu düşünülünce oluşan paradoks da anlaşılabilir. Yine de yüz yılların arsitokratı olarak Dracula’nın eleştirisi ve isteği haklı bulunabilir. 

Klasik Dracula incelemelerindense bu mini dizi özelindeki farklı noktalara bakarak yeni bir bakış açısı kazanmak mümkün. Diziyi beğenenler ikinci sezonu merak etse de hikaye tamama erdiği için yeni bir sezonun gelmemesi dizinin şu an geldiği konumu daha güçlü tutacaktır. Bu yüzden BBC ve Netflix ortaklığından yeni kaliteli diziler beklemek gerekir.

twitter.com/_cheshirekedisi