Popüler Sinema

Avrupa sineması, Hollywood ile rakebeti kızıştırdı. Özellikle son dönemde İngiliz ve Alman sineması, Norveç ve Danimarka gibi kuzey ülkeleri birbirinden iyi filmler çekiyor. ABD de her zamanki gibi beğendiği filmi hemen alıp kendi versiyonunu çekiyor. En son Ejderha Dövmeli Kız ABD tarafından kopyalandı. Korku sineması deyince de Avrupa’da İspanya liderliği kimseye kaptırmıyor. İşte o İspanya’dan şimdiye kadar pek de alışık olmadığımız türde bir film vizyona giriyor bu hafta. Eva adlı filmde insan robot ilişkisi odağa alınmış. Avrupa’dan bir ülke sinemasının bu cesareti göstermesi sevindirici aslında ama başarılı mı derseniz, işte orada duruyoruz. İnsan robot ilişkisi sonuna kadar politik bir konudur. Bu politik lafı sadece siyasi anlamda değil insanın var oluşuyla da ilgilidir. Çünkü robot yapmak insanın ruhunda kendinden daha mükemmel bir kopyaya ulaşma çabasıdır aslında. İnsanın Tanrı’ya duyduğu kıskançlığın en büyük dışa vurumudur. Bütün robota bağlı kıyamet filmleri de bu çatışmanın ürünüdür. Terminatör dünyayı ele geçirirken insanın yaratma dürtüsünün günahını ödetir. Bazen robot teknoloji çılgınlığını ifade eder. İnançtan uzaklaşan insanın güya kötü kaderini resmeder bu tür filmler. A.I. gibi çok az örnek ise insanın kaybettiği insanlığı robotla ifade eder. Bu tür filmler azdır. Ama kısacası bütün bu filmlerin altında çok önemli göndermeler ve sinemasal değerler vardır. Bu noktadan bakınca Eva sınıfta kalıyor.

Filmi kısaca özetlersek: Yıl 2041. Başarılı sibernetik mühendisi Alex Garel, yeni bir çocuk robot projesi için 10 yıl sonra eski üniversitesine geri döner. Alex’in uzaklarda olduğu yıllar içerisinde üniversite aşkı Lana ile kardeşi David hayatlarına devam etmiş ve birlikte yaşamaya başlamışlardır. Alex, Lana ve David’in ilginç ve renkli bir kişiliğe sahip küçük kızları Eva’yı robot projesi için model olarak kullanmaya karar verir. Her ne kadar şirket erkek çocuk robot üretmek istese de Alex hayalini kurduğu robot için ilginç bir erkek model bulamaz. Sokakta Eva’yı görür onun kendine güveni ve diğer çocuklardan farklılığı dikkatini çeker. Onu örnek alarak robotunu modellemeye başlar. Fakat ilk safhalarda yapmaya başladığı robotun duygusal şiddeti gözünü korkutur. Bu arada Eva’nın annesinin Alex’in eski sevgilisi olduğu ortaya çıkar ve herşey daha da karmaşık bir hal alır. Aslında filmin sonunda bir sürpriz var ama daha Eva perdede belirince izleyici bu sürprizi tahmin edebiliyor. Çünkü film fazlasıyla klişelere dayanmış. Üstelik çocuk robot filmde bazen yan konu gibi de kalıyor. Sanki Alex ile Lana’nın ilişkisi filmin odağını eziyor. Bu haliyle yarım yamalak bir duygusal film durumuna düşüyor Eva. 

Bütün film içinde tartışmaya değer tek konu, şirketin erkek çocuk robot istemesinin gerekçesi. Şirket, robotun bir kız çocuğu model alınarak yapıldığında duygusal anlamda dengesiz olacağını önü sürüyor. Bu aslında çok rahat tartışılabilir. Kadınların duygusal şiddetinin ve tutkularının erkeklerden çok daha alevli olduğu su götürmez. Ama bunu dengesizlik olarak ifade etmek de tartışmalı bir durum. Yönetmen ve senaryo yazarı bunu bilinçli olarak mı koymuşlar yapıma bilmiyorum ama tepki alır diye düşünüyorum. 

Yönetmen Kike Maillo’nun ilk uzun metraj çalışması film. Eva ile GOYA almış ama İspanyollar’ın kendi yönetmenlerine kıyak çektiklerini düşünüyorum. Başrolde oynayan Daniel Brühl ise bizim çok sevdiğimiz bir oyuncudur. Özellikle Eğitmenler ve Goodbye Lenin filmlerindeki performansları unutulmaz. Ama bu filmde o bile ortalamanın altında kalmış.

Serdar Akbıyık

twitter.com/serdarakbiyik