Popüler Sinema

Çizgi Kahramanlar dünyasının re-boot’ları bitmiyordu sevgili seyirciler! İyilerden ya da kötülerden seçmece bir karakteri alıp, ona yeniden yazılan ya da uyarlanan alt hikayeler ile kurgulanan bireyselleştirilmiş filmler çağındayız; al DC’yi vur MARVEL’a, çizgi roman nerd’ü, pop-corn sinema seyircisi hepimiz devasa bir ‘franchise’in parçalarıyız. Büyük resmi görüp, tanımladıysak, bu reçetenin son mahsullerinden olan Yırtıcı Kuşlar filmine göz atabiliriz!

2010’ların gözde sarışını Margot Robbie’nin ‘kötü kadın anti-kahraman’ olarak parladığı 2016 tarihli Suicide Squad’ın ardından popülaritesi iyice artan Harley Quinn’li bir spin-off projesi ya da kendi ayakları üzerinde duran yeni bir film serisi çekileceği muştalanmıştı. Yırtıcı Kuşlar ve Muhteşem Harley Quinn (Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) filmi,  Robbie’li, ‘tam çatlak’, Harley Quinn’li filmler serisinin ilk halkası olarak karşımıza çıkıyor.

Yönetmen koltuğunda, filmografisinde ilk kez bu kadar büyük bütçeli bir işe imza atan, Cathy Yan’in oturduğu filmde, oyuncaklı senaryo ise başka bir spin-off olan Bumblebee (2018)’ye de imza atan Christina Hodson’a ait. Yani yazan, yöneten kadın, 4 ana ve 1 yan karakter de kadın; Hollywood işi feminizme kadın merhaba!

Çizgi roman meraklıları dışında, DC evreninde pek tanınmayan kadın kahramanlarından ikisini (Black Canary ve Huntress), Gotham’ın gelmiş geçmiş en büyük canisinin (Joker) eski sevgilisi (Quinn) ile kesiştiren senaryo, ilginç bir twist ile Batman merkezli çizgi romanlardan alınan dedektif Renee Montoya’yı da bu harmana katıyor. Üstüne üstlük cesurca bir hamle ile Cassandra Cain karakterine de bambaşka bir alt hikaye yazıyor. Peki, başarıyor mu, derseniz; eh iyi ve kötünün ortaklığı ile ortaya çıkan ‘woman-power’ hiç de fena değil!

Batman’in yokluğunda- neden yok olduğu da sıradan seyirci için soru işareti olacaktır- Gotham şehrini adım adım ele geçiren Roman Sionis, nam-ı diğer Black Mask’e karşı güçlerini birleştiren bu kadınların her biri kendi hayatlarında bir dönüşümün ve bir şeyleri kanıtlamanın eşiğindeler. Erkekler tarafından öyle ya da böyle düşürülmüş, tekmeyi yemiş, ihanete uğramış, kıymeti bilinmemiş kadınlar toplanıp, güçlerini birleştirince, bu rengarenk skala kurgu da olsa insanın hoşuna gidiyor; yani karakterle özdeşlik vurgusu tamam! Kendi adıma tabii ki Quinn’ci olsam da ekip içinde, gerçek hayata göre en az inandırıcı ama bir o kadar da vurucu olan değişim Renee Montoya’dan geliyor. Kadınları haksızlığa uğratıp, kızdırmayacaksınız beyler…

Oyunculukta Margot Robbie her geçen gün Harley Quinn’e kendisini daha da çok kaptırıyor zannımca. Her ne kadar Oscar’a Tonya (I, Tonya (2017)) ve Kayla Pospisil (Bombshell (2019)) rolleriyle aday olmuş olsa da, Robbie önümüzdeki en az 5 sene Harley Quinn olarak anılacak  gibi görünüyor.  Hollywood’un “Ben bu kızı nereden hatırlıyorum?” kategorisindeki yan rol yeteneklerinde Mary Elizabeth Winstead, Huntress rolünde intikam meleği arbaletçi olarak karşımıza çıkarken, Dinah Lance ya da Black Canary olarak izlediğimiz Jurnee Smollett-Bell karakter değişiminin tam hakkını veriyor.

Filmin yapım tasarımı açısından Gotham’ın suç mahalline pek ekstra katkısı yok gibi görünse de finale yürüyen eğlence parkı sahneleri seyir zevkini renklendiriyor. Öte yandan, henüz filmin girişinde seyrettiğimiz çizgi film formatındaki geçmiş hikayesinden itibaren seyircinin önünde tam bir renk cümbüşü var. Filmin soundtrack seçimlerinin de bu cümbüşe paralel olarak ilerlediğini ekleyelim.

Nihayetinde bir çizgi roman külliyatından seçilmiş karakterlerin kurgusal harmanını izlediğimiz 109 dakikalık, bir pop-corn sineması örneği Yırtıcı Kuşlar ve Muhteşem Harley Quinn. Tabii ki franchise devamı yolda olan…

twitter.com/duygukocabayli