Popüler Sinema

Bu cuma vizyona giren Blair Witch(Blair Cadısı),  Daniel Myrick ve Eduardo Sánchez’in yönetmenliğini üstlendiği 1999 yapımı Blair Witch Project filminin bıraktığı yerden devam ediyor. Bu sefer yönetmen koltuğunda V/H/S, V/H/S 2 ve You’re Next gibi türün sevenleri tarafından başarılı bulunan filmlerin de yönetmenliğini yapmış olan Adam Wingard bulunuyor.

Filmin hikâyesi şöyle: James,  bir videoda  Maryland yakınlarındaki ormanda kaybolduktan 20 yıl sonra ablası Heather’a rastlar. Videonun izini sürmek ve ablasını bulmak umuduyla arkadaşları ile bu ormana doğru bir yolculuğa çıkar. Bölgenin hem coğrafyasına hem de yerel efsanelerine hâkim iki gencin rehberliğindeki bu yolculuk onlara istediklerini verebilecek midir?

Blair Witch Project, 1999 yılında yayınlandığında oldukça güçlü etki yaratan yeni bir türün öncüsü oldu. Türün ilk örneği değildi belki ama, bu film ve “gerçek görüntülerden oluşuyor” miti ile pazarlanması sayesinde hatırı sayılır bir popülerlik kazandı. Found-footage(buluntu) adı verilen bu tür basitçe açıklanacak olursa el kamerasıyla, gerçek gibi çekilmiş görüntülerden oluşuyor. Bu da bir korku filmini daha inanılır, doğal olarak da daha korkutucu bir ürüne çeviriyor. 

Blair Witch ise, ilk filmin kaldığı yerden ele alıyor konuyu ve bu karanlık ormana bir daha sokuyor izleyiciyi. Mekan ve hikaye tanıdık. Fakat bu sefer yönetmen Blair Witch Project ile 80’ler korku filmlerinde sıkça rastladığımız ormanda birer birer öldürülen gençlerin olduğu klasiklerin karışımı bir sonuç ürüne imza atmış. Ortaya çıkan karışım her iki türün hayranlarının beğenisini kazanma beklentisi içerse de, ne yazık ki risk almadan yapılan kopyala-yapıştır tarzı ile iki tarafı da memnun etmekten uzak, ortalama bir yapım olmuş.

Aradan geçen 20 yılın getirdiği yenilikleri bol bol kullanan film, eskisine nazaran çok daha temiz görüntülere sahip. GPS, drone kameralar ve telsizlerle yeni ekip daha donanımlı. Teknolojiyi bu kadar yoğun kullanması ise filmi bıçak sırtı bir duruma sokuyor. Bir yandan daha geniş kapsamlı elde edilen görüntülerin göze batması engelleniyor ama bir yandan da amatör görüntülerden çok stüdyo filmi havası var. Deneysel tekniği ile beğeni sağlayan bir olgunun bu kadar profesyonelleşmesi ise filmin büyüsünü bozuyor.

Blair Witch, ilk filmden sonra yapılan tek devam filmi denemesi değil. Fakat Joe Berlinger yönetmenliğinde çekilmiş 2000 yapımı Book of Shadows: Blair Witch 2 neresinden tutarsanız elinizde kalan bir film olmuştu. Kâğıt üstünde ana fikri alsa da hikâyenin yapaylığı ya da oyunculuk söz konusu olunca Blair Witch Project ile uzaktan yakından alakası olmayan bir film ortaya çıkmıştı. Blair Witch bu noktada farkını ortaya koyabiliyor. İlk filmle yaptığı bağlantı basit de olsa ilgi çekici cinsten. Tamamen yabancı bir grup genç yerine kardeşlik bağını kullanması izleyicinin sempatisini kazanmak için yapılan başarılı bir hamle. Oyuncu seçimlerinde bu bağlamda kurulan benzerlikler de titiz bir çalışmanın sonucu olduğunu gösteriyor. 

Son dönemlerde yapımcıların gözde izleyici kitlesini 16-24 yaş arası gençlerin oluşturması sebebiyle bir nevi bu jenerasyona yönelik çekildiğini de düşünebiliriz Blair Witch’in. Zamanında büyük beğeni toplayan bir fikri günümüzde kullanma fikri, sinemanın ticari yönünü düşünenler için de oldukça ağız sulandırıcı olsa gerek. Ki remake filmlerin ve sevilen fikirlerin bu yaş aralığıyla bağ kuracak şekilde sıkça sunulması da bunu destekler nitelikte. 

Sonuç olarak Blair Witch, Blair Witch Project hayranlarını tam anlamıyla memnun etmese bile nostaljik bir geri dönüş isteyen izleyiciler için iyi bir alternatif oluşturuyor ve remake ya da devam filminden daha çok, yaratıcısına saygı duyan bir imitasyon olarak found-footage türü tarihindeki yerini alıyor.

Twitter.com/tuzluk_arch