Popüler Sinema

 Pek çok diziye yaptığı müziklerle can getiren Toygar Işıklı’nın, bu defa diğer dizi müziklerinden apayrı tınılarla bezeli notalarıyla başladı Karadayı. İlk dikkatimi çeken şey, müziklerle birlikte başlangıç jeneriği oldu. Çizgi animasyon tadında, hoş bir başlangıç jeneriği.

Siyah beyaz görüntülerle başlayan sahnelerde Çetin Tekindor hep yaptığı gibi beni büyülemenin ötesine geçiyor. Yer yer renklerin de eşlik ettiği bu siyah beyaz fonda küçük kunduracı dükkanı beni küçüklüğüme götürüyor. Dizilerde en dikkat ettiğim şey görüntülerdeki sıcaklık. Sahnelerin beni içine alması gerek. Şimdiden ısındım:)

1973 yılıyla başlangıç yapan dizi, daha 12. dakikada hareketlenmeye başladı bile. Bir sahnede Mahir’in kız kardeşinin yere serildiğini görüyorum, dükkanı darmadağın edenlerden biri kızın elindeki yüzüğü alıyor, eli bırakıveriyor öylece ya, sahnenin bir yanından bakınca el kıvrılmış, bir yandan bakınca el açık yerde kapalı. Napiyim ki biraz detay manyağıyım. Ama, bunu kusur olarak yazmadım, oluyor böyle şeyler, oskarlık filmler de bile var ki dizilerde olsa ne olur.

Mekanlardaki ışık kullanımı, o yılların atmosferini tamamen yansıtan eşyalar özellikle de benim çok sevdiğim, bu yıl da çok moda olan retro parçalar diyoruz hani biz şimdi bu modellere, yer karoları muhteşem! Renklerin sıcaklığı diyorum ya beni çok etkiledi.

 Muhteşem Yüzyıl’da ilk oyunculuk deneyimini yapan, güzelliğiyle Türkan Şoray’a benzetilen Melike Yalova, burada Mahir’in nişanlısı Ayten’i oynuyor. Kırmızı nişanlığını giyip de aynada kendine bakarken kız kardeşi de zaten bunu Türkan hanımı vurguluyordu o sırada; ‘’ayy abla nee güzel olmuşsun, aynı Türkan Şoray’a benzemişsin’’. Güzel oynuyor bu kız, çok yeni olmasına rağmen oldukça iyi bence. Mahir’i seviyor ama, aynı zamanda başka bir dünyanın hayalini de kuruyor.

Asi’den tanıdığımız şeker kız Elif Sönmez, Mahir’in kız kardeşini oynuyor. Abisine çok bağlı, onu kıskanan, abisinin nişanlısından pek haz etmeyen bir kız kardeş o. Abisine kahve getirdiğinde ‘’abi sen de evlenmek istemiyorsun aslında, hem zaten hep evlenmeyeceğim demiyor muydun?’’ derken Mahir’in ‘’kahve az şekerli mi olmuş?’’ şeklindeki diyalogları çok hoştu:) Diğer kız kardeş de eski Türkiye güzellerinden Leyla Lydya Tuğutlu.

Mahir’in belalısını canlandıran oyuncuyu tanıdınız mı peki? Geçen yıl Altın Portakal Film Festivali’nde 5 ayrı dalda ödül alarak o yılın en fazla ödül alan filmi özelliğini kazanan Zenne’de oynamıştı O. 2008 yılında, eşcinsel olduğu için babası tarafından vurularak öldürülen Ahmet Yıldız’ı canlandırmıştı Zenne’de. Çok da iyi oynamıştı. Şimdi Karadayı’da Mahir’in belalısı.

Bu arada fark ettim ki, Huzur Sokağı’nın iftar sofrasının kurulduğu sokakta bu defa nişan sofrası kuruldu:)

 Hah işte artık hepimizin ‘’kardo’’su olmuş, gönüllerimizde gözü kara Kuzey’imizin korkusuz has adamı, kardeşim dediği Ali, Rıza Kocaoğlu da katıldı diziye saatler 21:10’u gösterirken:) Bir insanın yavaştan yavaştan, böyle alttan alttan, kendini ‘’zorla’’ sevdiren haline tanık olduk Rıza Kocaoğlu’nda. Çok iyi oynuyor, çok.

 Set olarak Beykoz Kundura Fabrikası’nın kullanıldığı 4bin 600 metrekarelik alan eski Süleymaniye ve Balat’a dönüştürüldü. Mahir’in babası Nazif Kara’nın Kundura Kostas’ı da bu sette, Veznedar Mahallesi’nde.

Aslında Mahir’in üzerine kalması planlanan bir cinayet, Nazif Kara’nın üzerine kalıyor ne yazık ki. Mahir’in belalılarının tezgahladığı oyunla başlıyor, Mahir’in, babasını girdiği ceza evinden çıkartmak için olan mücadelesi. Getirildiği karakolda Rıza Kocaoğlu’ndan, Yasin’den yediği yumrukla benim de içim sızım sızım sızlıyor. Ama, Karadayı’mız altta kalmaz bizim:) İlerde dürer onun defterini. Kusura bakma kadro ya:)  Bu sahnede Son dizisindeki müzikler de kullanılmış. Müziklerle ilgili bir şey daha paylaşmak isterim ki bu da bence çok önemli, sesler ‘’tam yerinde’’ kullanılmış. Müzik seçimi, kullanımı çok çok iyi yapılmış. Sesin yükseldiği ve alçaldığı yerler sahnenin şiddetine ve durağanlığına göre gayet iyi ve yerinde ayarlanmış.

 Son zamanlarda pek çok dizide ‘’moda’’ olan ‘’zamanda geri dönüşler’’ burada da kullanılmış. Siyah beyaz sahnelerde yer yer kullanılan renklendirmeler çok hoşuma gitti. Yıllar önce Yaşamın Renkleri diye bir film izlemiştim. Küçücük, insanlarının mutlu olduğu, kötülüğün olmadığı, kendine yeten bir mahalle var bu filmde. Aslında bu mahallenin bir dizi seti olduğunu izlerken öğreniyoruz. Ki zaten bu kadar gerçek üstü bir mahalle, kötülük filan yok, insanlar çok mutlu filan, yani ancak dizi seti olurdu:) Sonra bir şekilde, bu diziyi merak eden çocuk ve ablası bu kasabanın içine giriyor ve o mahalle ‘’yaşamın renkleriyle’’ tanışıyor. Ve tabii her bir şeyler ondan sonra mahvolmaya başlıyor. Al sana renk! Karadayı’da yer yer kullanılan bu renkler ‘’başka hayatları’’ ‘’hayatın başka renklerini’’ temsil ediyor belki de.

Rolüne adapte olabilmek için adliyede çalışmalar yapan Bergüzar Korel de savcı Feride Şadoğlu rolüyle çıktı karşımıza. Rolün hakkını verip veremeyeceği konusunda endişeleri olduğu söylenen Korel hiç endişe duymasın bence, gayet güzel ve içten, samimi oynuyor. Ben beğendim:)

Senaryosu, Yer Gök Aşk ve Lale Devri’nin de senaryolarını yazan başarılı ikili ve aynı zaman da çok iyi arkadaş olan Eylem Canpolat ve Sema Ergenekon’a ait olan dizinin yönetmenliğini Ezel’den de bildiğimiz Uluç Bayraktar ile Uçurum’un yardımcı yönetmenliğini yapan Cem Kargı üstlenmiş. Ve ben sadece ‘’iyi bir izleyici’’ olarak diyorum ki; ‘’bu dizi tutar canım okuyucu’’:)

Drama Queen