Popüler Sinema

Uzun Hikaye daha çok bu televizyon dizilerinin havasını yakalayan, Bulgaryalı Ali'nin değişen, değiştikçe çekildiği dönemin politik ve insani yapısını harmanlayan akışa doğru giden bir yapım. Hikaye 1950 ile 1980 arasındaki darbe süreçlerine de yaklaşıyor bana göre söylem açısından Osman Sınav'ın en cesur filmlerinden birisi. Bi kere Ali inanılmaz pozitif biri, yüzünde hep bir gülümseme ve herşeyin hallolacağına dair derin bir inanç var. Hak yemeyen, hatta kendi haklarını savunma yolunda çeşitli badireler atlatan bir kişilik. Belki de komünizme yaklaşan, ama daha çok halkın kafasındaki komünizme oturan bir karakter. Filmi cesaretli noktaya taşıyan da bu özellik. 

Karısını kaybettikten sonra oğluyla kendi sürgün hayatını yaratan Ali'nin hikayesi düz bir biçimde ve kolayca akıyor. Filmin hikayesi özele dair fazla şeyler anlatırken genele dair biraz kısır kalıyor, elbette bu Ali'nin uzun hikayesi ama ülkenin durumu da bu hikayeye daha iyi dolanabilirdi. 

Film sonuçta bir dönem filmi. Bunun altından taşrayı iyi kullanarak ve betimleyerek kalkmaya çalışıyor. Öykünün taşrada geçmesi de Sınav'ın işini kolaylaştırmış, bu belli. On yıldır çekilmek üzere Sınav'ın kafasında bekleyen film, bir televizyon filmi sıcaklığında bize ulaşmayı başarıyor. Emek verildiği, çekimlerin, mekanların ve ona uygun açıların kullanıldığı belli!

Oyunculuklara bakacak olursak Kenan İmirzalıoğlu her zamanki gibi ortalamanın üstünde. Ona eşlik eden güçlü bir oyuncu kadrosu da filme iyi bir hava katmak için uğraşmış. Tuğçe Kazaz neyse ki göze batmıyor ve bir şekilde dahil oluyor. 

Uzun Hikaye konusuyla göz dolduran, dediğim gibi naif anlatımıyla seyircinin çabuk içine gireceği bir yaşam akış öyküsü. Her daim umutlu olmaya, umutlu kalmaya ilişkin mesajlar içeriyor. Haftanın tek yerlisi olarak öne çıkabilir!

Banu Bozdemir

Twitter.com/BanuBozdemir