Popüler Sinema

Sinema amaca göre toplumun kurallarını zorlayan, insanı karanlık köşelere sakladığı  gerçeklerle yüzleştiren bir sanat dalı. 1960’lar ve 70’lerde cinsel devrim yaşanıldığı bir gerçekse de sonuç olarak bu devrimin devam ettiğini söylemek çok zor. Günümüzde de cinsellik insanın bileklerine takılmış bir kelepçe gibi aslında. Bütün bu çatışmanın ana sebebi cinsellik diye sanki insandan ayrı, onun diğer özelliklerinden bağımsız bir kavram varmış gibi davranmamız. Aslında duygu, aşk, aile kavramının tam da ortasında cinsellik. İnsanın kişiliğinin ayrılmaz bir parçası. Ne yazık ki sakladığımız, cesurca bakamadığımız bir parçamız.

Steve McQueen ilk filmi Hunger ile büyük ses getirdi. Açlık grevlerini anlattığı Hunger’da Michael Fassbender ile mükemmel bir birliktelik sergilediler. Fassbinder genel olarak zaten çok yetenekli bir oyuncu ama McQueen ile çok daha cesur olabiliyor. Bu iki sinemacının birbirlerine güveni beyazperdede kolay kolay göremeyeceğimiz maceraları izlememizi sağlıyor. Hunger’da açlık grevine girip ölen bir mahkumu oynayan Fassbinder vücudunu ölümüne zorlayarak bu filmde yer almıştı. Bu hafta vizyona giren Shame’de ise normalde bir oyuncunun kolay kolay kabul edemeyeceği çekimlerle perdede seyredeceğiz onu.

Geçirdiği zor çocukluk döneminin izlerini taşıyan ama New York’ta iş hayatında başarıyı yakalayıp yaşamına devam eden Brandon tam bir seks delisidir. Barlarda tanıştığı kadınlar olmazsa, parayla beraber olduğu insanlar onun hayatının vazgeçemediği karanlık yönleridir. Filmi izledikçe görürüz ki Brandon duygusal olarak karşı cinsle iletişim kuramamaktadır. Bu aşırı cinsel ihtiyaç aslında bu eksikliği tamamlamakta ama Brandon’ın yavaş yavaş kaydığı uçurum derinleşmektedir. Brandon bununla yüzleşmemeye çalışsa da kardeşinin bir iş için New York’a gelip yanında kalması gözünü kapadığı gerçeklerle karşı karşıya kalmasına sebep olur. Brandon’un kardeşi Sissy de ağabeyi gibi geçmişinin yarattığı yıkıntılar üzerinde gezinmektedir. Erkeklerle ilişkisi hayatının yıkılan noktalarıdır. Sissy bütün bu yıkıntıları toplayacak veya kişisel sorumluluklarını bile yükleyeceği insanı arar. Ağabeyi en yakın isimdir. İki kardeşin çatışması gelecek için yollarını çizecektir.

Filmin özetini bu kadarla kesmek zorundayız yoksa bütün hikayeyi anlatacağız. Şimdi gelelim eleştirilerimize. Brandon’u oynayan Fassbender mükemmel bir performansın sahibi. Ama yönetmen Brandon’un kendini tüketme yolunu cinselliğe fazlasıyla dayandırıp ahlaksal bir bakış açısına sahip olmuş. Böyle bir bakış açısı klasik, tutucu Amerikan aile yapısını da güzelliyor diyebiliriz. Böyle bir bakış açısı insanın kadınıyla erkeğiyle aslında tek eşli olmadığı gerçeğini sakatlar. Toplumun baskısıyla sulanan yalanlar diyarını beslemekten başka hiç bir işe yaramaz. Filmin finaline doğru Brandon yönetmenin bakış açısı doğrultusunda yaşadığı çöküşü bir erkekle yaşadığı cinsel tecrübe ile sonlandırıyor. Bu da bana tutucu bir tercih olarak geliyor. Yani heteroseksüel ilişkinin fazlası zarar ondan da kötüsü eşcinsel ilişki... Hele finalde Brandon’un bir tercihi var ki bunu hiç anlamıyoruz. Bir beraberliği olmadığı halde niçin kendini beğendiğini belli eden ve daha önce de onu beğenen bir kadınla olmayı tercih etmiyor? Yani burada sadece aşık olduğun insanla cinsel birlikteliğin olmalıdır mı öneriliyor? Devrimci, cesaretli Steve McQueen’in geriye adım attığı seçimler mi bunlar? Belki siz farklı düşünürsünüz. Bu filme gidip tartışmaksa sinemanın büyüsünün bize en güzel getirisi herhalde...

Serdar Akbıyık