Popüler Sinema
|
(6.6/10)
Yazar: Furkan Erkan
|
‘Kazananlar Kulübü’ ile hatrı sayılır bir başarı kazanan senarist, yönetmen ve keza oyuncu olan Thomas McCarthy’nin yeni filminde dört nesildir kunduracılık yapan Simkin ailesinin son üyesi olan Max Simkin’in birden değişen sığ hayatına tanık oluyoruz. |
Simkin, dedesinden kalma sihirli bir dikiş makinesini kullanmaya başlayınca asıl kırılmalar da orada başlıyor. Çünkü bu dikiş makinesi sayesinde, tamir edilen her bir ayakkabıyı giyer giymez, o ayakkabıyı giymiş olan müşteriye dönüşüyor Max Simkin. Haliyle de Simkin, bunu önce iyilik için kullanırken, hikayenin dramatik yapısını da sözde geliştirme maksatlı kendi çıkarları için kullanmaya başlayınca işler iyice arap saçına dönüyor.
Aslında ilk yarım saatiyle derinlikli bir alt metin ve renkli bir hikayeyle karşılacağımızı zannediyoruz ama nafile! Zira bu tür ‘başkası olma’ hikayelerinin örneklerini beyazperdede çokça gördük. Charlie Chaplin’in ‘Büyük Diktatör’ü, Jim Carrey’nin başrolde olduğu ‘Aman Tanrım’, Tayfun Pirselimoğlu’nun ‘Ben O Değilim’i vs. Kentsel dönüşümü arka plana alan hikayenin tıkanma noktaları konunun kırılma noktası olan ‘dikiş makinesi’ faktöründe başlıyor. Şu an belki de yazıyı okurken kafanız karışıyor ama filmin genel yapısı da böyle işliyor. Birkaç hoş durum komedisi sahnesi bile, kendini gittikçe tekrar eden kimlik bunalımı sorunsalı ve Max Simkin’in çevresine karşı olan girift çatışmalarını bastıramıyor.
Gel gör ki seyircinin tam da onun yerinde olmak isteyeceği samimi bir ana karakter çizilse de Adam Sandler, bu karaktere ufak bir duygu bile katamıyor. Aslına bakarsanız son zamanlarda Adam Sandler’ın kazandığı 6 Razzie ödülünü (Altın Ahududu) de bu tutumundan dolayı göz ardı edemiyoruz. Kendisi, 50 İlk Öpücük ve Damadı Öpebilirsin gibi filmlerde çok hoş rollerde karşımıza çıkmıştı halbuki. Oyunculuk anlamında ara ara beliren Steve Buscemi ve Dustin Hoffman gülümsetiyor sadece.
Son tahlilde, kafası son derece karışık, çatışma noktalarını sağlam temeller üzerine kuramayan, kentsel dönüşümü arka plana alıp, ana dramatik yapı üzerinde kolaya kaçan ama seyri keyifli bir film olmuş ‘Şans Ayağıma Geldi’. Yine de esnaf dayanışmasına verdiği önem ve bir yere kadar ‘başkası olma’ empatisinden doğan sade mizahı için bile izlenebilir. Keyif almak istiyorsanız tabi.
Furkan Erkan
