Popüler Sinema

Düşünün hangi baba çocuğunu mutfakta pasta ile cinsel ilişkiye girmiş yakalar ki? Evet böyle söyleyince bile komik oluyor ama bunun sınırı ne? İşte bu sorunun cevabını sorduğumda Amerikan Pastası sınıfta kalıyordu. Tabii en önemlisi kendi kimliğini bilmeyen toplumun sürekli sinemalarda kendine rol model arayan gençliğinin bu filmi nasıl algılayacağı da başka bir problemdi. Bu kadar ahlaksal eleştiriden sonra sansürcü bir zihniyet ile bunları söylediğimi sanmayın. Ama bunlar beni rahatsız ediyordu. Sonra yine aynı kalıplar içinde iki film daha girdi. Hatta yetmedi klasik kadrodan bir iki oyuncunun katılımıyla video kopyaları çekildi. Ve günümüze geldik. Bu düşüncelerle gittim Amerikan Pastası Buluşmaya. 

Öykünün kahramanları büyümüşler, belli bir kariyer yapmış, evlenmiş ve orta yaşın bütün bunalımlarıyla çevrelenmişlerdi. Jim Michel’le evlenmiş, çocuk sahibi olmuş, Oz hayata çok farklı baktığı eşiyle televizyondan elde ettiği ünün arasında kalmış, Kevin mutlu bir evliliğin monotonluğuna sıkışmış, Finch ise Stifler’ın annesiyle başlayan seks hayatının ve macera dolu bir yaşamın peşinden koşmuştur. Bütün bu arkadaşlar lise buluşmasında tekrar bir araya gelir. Bu noktada gençliğin sıcak enerjisi ve beklentilerinin ateşlediği arkadaşların yıllar evvelde kalan ruhlarıyla hayatın gerçekleriyle karşılaşmış, tatminsizliğin ve hayalkırıklığının dürtülediği gerçek kimlikler çakışacaktır. 

Bütün Amerikan Pastası serisinin içinde en beğendiğim bölüm bu oldu. Hem çok komikti, hem de diğerlerinden daha derli toplu ve derinlikliydi. Belirli bir insan durumunu komediyle harmanlayıp başarıyla bize veriyor film. Özellikle Stifler’i canlandıran Sean William Scott ve Jim’in babası Eugene Levy bu serinin en sevdiğim oyuncularıdır. Amerikan Pastası Buluşma’yı da onlar sürüklüyor. 

Festivalin ağır filmlerinin sıkıştırdığı izleyicilerin bir mola vermek için bu filmle iyi bir seçim yapma şansları var. Gülmek güzel, bu filmin de en iyi sunduğu şey kahkaha...

Serdar Akbıyık