Popüler Sinema

Kâğıttan Kentler, küçük çaplı bir fenomene dönüşen 2014 yapımı “The Fault in Our Stars” (Aynı Yıldızın Altında) filminin uyarlandığı kitabında yazarı olan John Green’in yine çok satan başka bir eseri. Yönetmenliğini daha ikinci uzun metrajını çeken Jake Schreier’in yaptığı filmin fragmanı bize iki gencin büyük aşk hikâyesini anlatıyor gibi görünse de karşımıza çıkan bir büyüme hikâyesi aslında. Edebiyat uyarlaması olmasının en büyük artısı olarak bilindik romantizm soslu abartılı eğlenceli gençlik filmi yerine, ayakları yere basan samimi ve karakterlerinin içini doldurabilen bir öykü sunuyor. Lise öğrencilerini yakışıklı oğlanların ve manken gibi kızların canlandırmadığı bir gençlik filmi bu. Quentin (NatWolf), Ben (Austin Abram ) ve Radar (Justice Smith) gibi hayata dair bilgileri sınırlı ve daha tecrübe etmedikleri çok şey olduğu suratlarından belli olan gençler, yani sahiciler. 

Filmin konusunu anlatmadan önce, belirtmek istediğim bir şey var; filmi izlerken enteresan bir şekilde “It Follows” (Peşimdeki Şeytan) filmini izlerken hissettiklerime benzer şeyler hissettim. Yani o filmin korku gençlik filmi türüne yaptığı etkiyi Kâğıttan Kentler filmi de romantik gençlik filmi türüne yapıyor. Bu tercih alışık olduğu şeyi perdede göremeyince filmden nefret eden çoğunluk için rahatsız edici elbette. Çünkü onlar kanın gövdeyi götürmesini bekledikleri film psikolojik gerilim çıkınca memnun olmadıkları gibi, sulu zırtlak komedi diye bekledikleri filmin samimi bir şekilde hiç yaşamadıkları hayatları anlattığını gördüklerinde de sevmeyecekler.  

Gelelim Paper Towns’ın hikâyesine, fragmanında bizi yanılttığı şekilde; yandaki eve taşınan kıza çocukluğundan beri âşık olan gencin hikâyesi gibi başlayan öykü aslında hepimizin hayatında olan o duygudan besleniyor. Çocukken âşık olduğumuz kişi hep ya komşunun çocuğudur ya okuldaki biridir, çünkü dünyamız o kadardır fazlasını bilmeyiz, görmemişizdir. Film Quentin üzerine odaklı. Ve onun için, çocukken karşı eve taşınan Margo’nun, hayatında önemli bir yeri var ve olacakta. Karakterleri farklı iki insanın etkileşimiyle ilgili olan hikaye aslında, Margo’nun Quentin’e ne hissettirdiğine ya da aralarındaki ilişkiye odaklanmayıp Margo’nun neyi temsil ettiğiyle ilgileniyor. Nitekim, Quentin’in Margo’nun hayatına girdiğini düşünmeye başlarken tam tersine Margo’nun Quentin’in hayatına dâhil oduğunu görüyoruz. O’nu değiştiriyor ve büyümesine yardımcı oluyor. Çocukken birlikte zaman geçirseler de,  büyümeye başladıkça bir şekilde birbirlerinden kopmuş iki kapı komşusu arkadaşın tekrar bir araya geldiğinde yaşadıklarını anlatacak gibi yapan film aniden bir arayış olayına dönüşüyor. 

Filmin karakterleri arasında, ortadan kaybolan Margo’yu bulmak gibi görünen şey kendilerini bulma yolculuğuna dönüşüyor. Quentin’in arkadaşlarını canlandıran oyuncularda ana karakterler kadar başarılı ve bu yüzden film sadece Quentin’in macerasından çok arkadaşlar arasında bir büyüme öyküsüne dönüşüyor. Quentin, Ben ve Radar’ın yolculuğu hem dostluklarını pekiştiriyor hem de biraz daha hayat tecrübesi kazanıp büyümelerini sağlıyor. Yolculukları gittikleri yerde bitmiyor, her yolculuğun başladığı yerde bittiği gibi olgunlaşıp dönmeleri gerekiyor. 

Sonuç olarak Paper Towns, iyi seçilmiş müzikleriyle bizlere 80’li yıllardaki gençlik filmleri tadında hoş bir deneyim yaşatıyor.

Twitter.com/muratduygu