Popüler Sinema

3. Malatya Film Festivali bu yılın son büyük sinema organizasyonu. Türkiye’deki festivalleri ikiye ayırmak gerekiyor. İlk olarak üç büyükler geliyor, İstanbul, Antalya ve Adana film festivalleri. Bu festivallerin dışında ise Mardin, Tunceli, Malatya, arada bir yapılan Elazığ ve Anadolu şehirlerini dolaşan Gezici Festival. İkinci saydığımız festivaller sinema endüstrisine etkilerinden çok yapıldıkları şehirlere etkileriyle öne çıkıyorlar.

Bu şehirlerin kısıtlı olan sosyal ve kültürel hayatlarına büyük etkisi oluyor festivallerin. Özellikle öğrencilerin heyecanı görülmeye değer. İnsanları bir haftalığına olsa bile ortak bir etkinliğin etrafında topluyor sinema haftaları. Malatya Film Festivali’nde özellikle bunu gördüm. Sinemayla ilgisi olmayan pazarcılar, çarşı esnafı bile gelen oyuncuları görmek, dükkanlarında konuk etmek için ellerinden geleni yaptılar. Oyuncu arkadaşlarla beraber gezerken onların arkasından “Falanca bu dizide oynuyor, filanca burada oynuyor” diye tartıştıklarını ben kendim duydum. İşte kültür ve sanat sayesinde bir şehre hareket getirmek bu demek.

Özellikle Malatya Film Festivali’nin kendine has bir özelliği var. Belki de Türkiye’de ilk kez bir sinema festivali valiliğin önderliğinde yapılıyor. Belediye veya sivil toplum örgütlerinin düzenlediği festivallere alıştık ama Malatya Valiliği’nin bu organizasyona verdiği destek çok sıradışı bir başarı. Üstelik organizasyonu başlatan valinin değişmiş olması da pek bir şeyi etkilememiş. Aynı hız ve istekle Malatya festivaline sahip çıkıyor. Malatya Film Festivali’nin bir diğer özelliği ise yılın son döneminde yapıldığı için diğer festivallerde ödül almış filmleri birbiriyle yarıştırması. İstanbul, Antalya ve Adana’da yarışıp ödül alan filmler burada kapıştı. Jüri için diğerlerine göre daha zor bir seçkiydi. İstanbul Film Festivali’nin yıldızı Tepenin Ardı, Antalya’nın Zerre’si, Adana’nın birincisi Babamın Sesi Malatya’da jüri karşısına çıktı. Bunun yanında Oscar aday adayımız Ateşin Düştüğü Yer ve bence festivallerde kulak arkası edilen Lal Gece de bu üçlüyle beraber Malatyalılar’ın karşısına çıktı. Ve ilk kez bir jürinin seçimlerinde içimi sinema adına rahatlatan tercihler gördüm. Tabii ki bazı kararlara katılmadım. Mesela En İyi Film Ödülü’nü alan Tepenin Ardı’nın yönetmeni Emin Alper’in En İyi Yönetmen ödülünü almasını isterdim. Jüri ise Lal Gece ile Reis Çelik’i bu ödüle layık gördü. Emin Alper kalbimden geçse de Reis Çelik’in aldığı ödülü yine de alkışladım. Çünkü Lal Gece de bir sinema başarısı benim için. Yani iki iyiden birini seçmişlerdi. En İyi Kadın Jale Arıkan olunca ise çok mutlu oldum çünkü Antalya’da da bence o ödülü almalıydı. Erkeklerde ise Tepenin Ardı’ndaki bütün erkek oyunculara ödülü paylaştırmaları ilginç bir tercihti.

Burada İlyas Salman’ın biraz hakkının yendiğini düşünüyorum. Ama diyorum ya hep iyiler içinden bir diğerini seçti jüri. Jürinin bu tercihleri saygı duyulacak seçimlerdi. Malatya sinema adına böyle bir macera yaşadı. Sinema dışında Malatya şehrinin doğal güzelliklerini bu satırlara mutlaka işlemeliyim. Levent Vadisi, Arapgir, Pertek, Yeşilyurt gizli cennetler. İnanın bu kadarla bitmiyor. Sinemacılarımızın bu doğal platoları mutlaka görmesi lazım, Malatya’nın da festival sayesinde bu doğal güzelliklerini tanıtması.

Son söz olarak ise Malatya Valiliği’nin önderliğindeki festivale belediyenin ve özellikle İnönü Üniversitesi’nin daha büyük destek vermesini ve ortak etkinlikleri artırmaları gerektiğini söylemeliyim. Malatya halkı buna hazır. Bir haftada bize gösterdikleri konukseverlikle bunu kanıtladılar.

Serdar Akbıyık

twitter.com/serdarakbiyik