Popüler Sinema

Jean-Luc Lagarce‘ın oyunundan beyazperdeye uyarlanan Juste La Fin Du Monde (It’s Only The End Of The World), Fransız yönetmen Xavier Dolan'ın altıncı filmi. Bu yıl gerçekleştirilen Cannes Film Festivali'nde Büyük Jüri ödülünü kazanan Juste La Fin Du Monde, ülkemizde ilk kez 2016 Film Ekimi programı içerisinde gösterilmişti. Filmin başrollerinde Gaspard Ulliel, Nathalie Baye, Léa Seydoux, Vincent Cassel ve Marion Cotillard bulunuyor.

1995 yılında AIDS’ten ölen Fransız oyun yazarı Jean-Luc Lagarce’nin aynı isimli tiyatro oyunundan beyazperdeye uyarlanan film, 12 yıldır ailesinden uzakta yaşayan, onlarla yalnızca kartpostallar aracılığı ile iletişim kuran ödüllü bir yazarın, ailesine ölümcül bir hastalığa yakalanmış olduğunu ve yakında öleceğini anlatmak için eve dönüşünü anlatıyor. Araba gezintisi ve açılış sekansında yer alan "eve dönüş" yolculuğu gibi birkaç sahne dışında neredeyse tamamı tek mekanda geçen Alt Tarafı Dünyanın Sonu, oldukça klostrofobik ve dramatik bir film. Bu klostrofobik ortamdaki gerilim; kavgalı, bağırtılı, öfke patlamalı aile içi çatışmalardan oluşuyor ve bu durum da izleyicilerin Louis kadar kendini rahatsız ve yabancı hissetmesini sağlıyor. Louis'siz geçen 12 yılı hızla kapatmaya çalışan aile fertleri pişmanlıklarını, acılarını ve kinlerini içeren eteklerindeki taşları bir bir dökerken adeta birbirleriyle yarışıyorlar.

Acı, kırgınlık, sevinç, öfke, sevgi gibi duyguların inişli çıkışlı olarak değişken olduğu filmde, Louis'in 12 yıl önce çekip gitmesiyle ailede oluşan dönüşümler, kaybedişler, yaşanan acılar ve bütün bunların yanında duyulan özlem ile sevginin ailenin diğer üyelerinden ani çıkışlarla Louis'e yönelmesi gerilimin artmasını sağlıyor. Sevgi, özlem ve kırgınlığı bir arada yaşayan anne Martine, Louis'i neredeyse hiç tanımadığı halde hayran olan kız kardeş Suzanne, gittiği için halen öfkeli ve kırgın olan ağabey Antoine, Louis'in sessizliğini paylaşarak aralarında gizli bir iletişim kurulan ağabeyinin karısı Catherine ve tabii herkese, her şeye oldukça yabancı olan Louis. İzleyici bir yandan Louis'le özdeşleşirken, anılar ve itiraflar ortaya döküldükçe tek tek diğer aile üyeleriyle de özdeşleşim kurarak ilerlemeye başlıyor. Tüm bu itiraf, suçlama ve soru bombardımanları altında Louis, ölmek üzere olduğunu yani zamanının kalmadığını aile üyelerine açıklayabilmek için doğru zamanı bekliyor.

Aile üyelerinin gürültü ve kavga ile söyledikleri sözler karşısında, yakın plan çekimler ve Louis'in sessizliği filmin gücünü arttırıyor. Sesle çözülemeyen iletişimsizlik adeta sessizlikle kuruluyor. Filmde yer alan metaforlar, dramatik yapıyı destekler biçimde ve kusursuzca serpiştirilmiş. İzleyicileri karakterlerin hislerinin derinliğine yönlendirebilmek adına yapılan yakın planlar, hisleri yoğun bir biçimde harekete geçirecek düzeyde başarılı. Filmin müzikleri özenle seçilmiş ve etkileyici. Geçmiş zaman ve şimdinin ayrımı renk tonları üzerinden sunulmuş; şimdinin koyu ve kasvetli renk paletine karşıt olarak geçmişteki hatıraların canlılığı ve renkliliği dikkat çekiyor. Oyuncular halihazırda Fransız Sineması'nın en gözde aktör ve aktrisleri olduğundan, film boyunca bazen karşılıklı, bazense solo olarak dudak uçuklatan performanslar sergiliyorlar. 

Sonuç olarak aile, yalnızlık, iletişimsizlik, yabancılaşma gibi kavramlara yaslanan, başarılı performansların sergilendiği bir dram izlemek isteyenler için Alt Tarafı Dünyanın Sonu biçilmiş kaftan.

Twitter.com/gizsimsek