Popüler Sinema

Çektiği kısa korku filmleriyle uluslararası ödüller kazanmış olan ve 2015 yılında aynı adlı kısa filminden uzun metraja çevirdiği Baskın: Karabasan ile korku filmi festivallerinde boy gösteren yönetmen Can Evrenol’un yeni filmi Housewife, dünya prömiyerini yaptıktan sonra üçüncü gösterimiyle 16. Filmekimi’nde Türk izleyicilerle buluştu. Senaryosu Can Evrenol ile Baskın:Karabasan’ın senarist kadrosunda da bulunan Cem Özüduru’ya ait olan Housewife, İngilizce çekilmiş. Filmin başrollerinde Clementine Poidatz, David Sakurai, Alicia Kapudağ, Ali Aksöz, Defne Halman, Zuri Şen, Elif Gülalp bulunuyor.

Filmin konusunu, çocukluk travmaları nedeniyle hayatın tadını tam olarak alamayan Holly’nin rüya ile gerçeklik arasında gidip gelişi oluşturuyor. Kız kardeşi ve babası annesi tarafından öldürülen Holly, olaydan 20 yıl sonra kabuslarıyla gerçekler arasındaki bağını gitgide yitirmeye başlar. Holly, bir yandan annesini bu feci eyleme iten nedenleri araştırırken bir yandan da kendi hayatının anlamını bulmaya çalışacaktır.

Housewife; Rosemary’s Baby (1968), In The Mouth Of Madness (1994), The Mist (2007), Antichrist (2009) gibi birçok farklı filmin referanslarını barındırıyor. Astral seyahatten rüya içinde rüyaya, tarikatten kıyamete, cadıdan yaratıklara torbaya ne varsa atılmış. Rüya ile gerçekliğin arka arkaya tasarlandığı geçiş sahnelerinde aradaki farkın izleyici tarafından anlaşılmaması için yapılan seçimler rüya atmosferinin başarıyla oluşturulamamasına neden olmuş. Astral seyahat ve rüya atmosferleri çok daha yaratıcı ve bilinçaltına etki edebilecek görsellerle tasarlanabilecekken sıradan sahnelerle geçiştirilmiş. Filmde yer alan rüya sörfçüsü Brian O’Hara karakteri, In The Mouth Of Madness filmindeki Sutter Cane’i fazlasıyla anımsatıyor. 

Evrenol filmlerinin diğer Türk korku filmlerinden ayrılmasının nedeni, İslam yerine Hıristiyan inanç sistemini tercih etmesi. Bu tercihi içeren Deccal (2015) ve Alamet-i Kıyamet (2016) filmlerindeki temayı gore ve erotizm üzerinden kendi bakış açısıyla yeniden işliyor,  dolayısıyla Batı cephesinde yeni bir şey yok… Filmin son sahnelerindeki İsrafil ve sur olayı maalesef ne İslam ne de Hıristiyan kaynaklarına uygunluk gösteriyor. Dinlerde ortak anlatıma sahip olan bir olayın, “benim kafamdaki kurgulama böyle” diyerek baştan yazılması ve Baş Meleklerden olan İsrafil’in şeytanın yardımcısı olarak görselleştirilmesi maalesef filmin bilgisizce ve yeterli araştırma yapılmadan oluşturulduğunu ortaya koyuyor.

Filmin açılış sahnesi ilgi çekici ve merak uyandırıcı olmasına rağmen, ilerleyen bölümlerde bu durum devam etmiyor. 60’lar ve 70’lerin Avrupa, özellikle de İtalyan korku filmlerinde kullanılan yoğun erotik sahneler içeren üslubu, maalesef günümüz sinemasında artık aynı etkiyi yaratmıyor. Cinsellik, aile, toplumsal sıkışmışlık ve kabus temalarını kadın bakış açısıyla ele almaya çalışırken çizgiyi kaçıran yönetmen, maalesef anlatmak istediğinin tam karşıtı sahnelerle kadın bedenini cinsel objeye dönüştürme hatasına düşmekten kurtulamıyor. 

Yönetmenin ilk uzun metraj filmi Baskın: Karabasan (2016), Amerika ve Avrupa korku filmlerindeki referanslar üzerinden çekilmiş, farklı ve yaratıcı bir atmosfer oluşturulduğu için değer kazanmış, karakterleri derinlikli bir filmken; Evrenol Housewife’da karakter derinliği bulunmayan, atmosferi yetersiz, senaryosu derme çatma parçalarla oluşturulan bir filmle izleyicilerle buluşuyor. Filmde korku unsuru yalnızca bol kanlı şiddet görüntüleri üzerinden veriliyor ve oyunculuklar da maalesef vasat. Filmin dilinin İngilizce olması da, izleyicilerin kötü İngilizce telaffuzlara maruz kalmasına neden oluyor.

Sonuç olarak, her ne kadar Evrenol’u sevsek de, Housewife sınıfı geçemeyen, günümüz sineması yerine eski kült filmlerin izinden ilerlemeye çalışırken yolda kalan, dolayısıyla da beklentilerimizin altında kalan bir film. 

twitter.com/gizsimsek