Popüler Sinema

Sean Stone, yönetmenliğini babasının yaptığı Büyük İskender (2004) ile ilgili DVD’lerin bonus diskinde yer alan kısa belgesellerden sonra belgesel çekmeye devam etti. Bu hafta vizyona giren Tımarhane ise Stone’un ilk uzun metraj kurgu filmi. 

Blair Cadısı (1999) ile popüler olan ve bitmek bilmeyen bir hızla devamı gelen, buluntu film (found footage) denilen izlemesi sıkıntılı alt türe ait işlerin artık pek bir fiyakası kalmadı. Yok gerçek olaylardan esinlenilmiştir, yok olay yerinde bulunan kameranın içindeki görüntülerden derlenmiştir gibi artık iyice suyu çıkmış sloganlarla ilgi çekmeye çalışmak can sıkan bayat bir numara olmadı mı hala? Sean Stone’un ilk kurgu film denemesinde böylesi demode bir türü tercih etmesi çok anlaşılır değil. 

Alex, Sean ve Antonella, çekim yapmak üzere Graystone isimli kapatılmış bir tımarhaneye gizlice girerler. Tımarhaneye giren herkesin aklını kaybettiğine dair kötü bir efsane vardır. Doğaüstü olaylara inanan Alex, hiç inanmayan diğer ikisine Graystone’da gerçekten hayaletler olduğunu ispatlamak derdindedir. 

Giriş bölümünde yer alan ve bir hayli uzun tutulan yemek masasındaki sohbet sahnesi boyunca karakterler, hayaletler, ölüm ve benzeri doğaüstü olaylar hakkında bol bol konuşuyorlar. Devamında ise Alex’in bahsini açtığı Graystone isimli kapatılmış tımarhaneye giren üçlünün başından geçenler, ‘buluntu film’ kalıpları dahilinde, karakterlerden birinin taşıdığı kameranın gözünden anlatılıyor. 

Aslında söylenecek pek fazla bir şey de yok. ‘Buluntu film’ türüne ait herhangi bir örnek izlediyseniz, Tımarhane’yi izlemek için hiçbir sebebiniz yok demektir. Türe ait hiçbir yenilik içermeyen Tımarhane, sıradan bir korku filmi olarak çok çabuk unutulmaya mahkûm görünüyor. 

Murat Kızılca