Popüler Sinema

Kaçan uyuşturucu satıcısı Vincent’ı tanımış ve patronuna haber vermiştir. Karısından ayrı yaşayan Vincent’a kötü haber tez ulaşır. Oğlu kayıptır. Tahmin edilebileceği üzere kaçıranlar uyuşturucu baronlarıdır. Vincent’ın oğlunu geri alabilmesi için kokaini geri getirmesi gerekecektir. Ama polis de Vincent’ın bir dolap çevirdiğinin farkına varmış ve peşine düşmüştür. Yaralı Vincent hem oğlunu kurtarmak hem de kaybettiği kokaini bulmak için bitmek tükenmek bilmez bir aksiyonun içine dalar.

Bu tür filmlerde hep şaşarım: Ben, ayakkabım ayağımı vursa neredeyse paralize olabilirken, film kahramanları vücutlarında kurşun delikleri, bıçak yaraları ile neler neler yaparlar! Vincent da kanayan yarasıyla film boyunca onlarca kişiyi dövüyor, koşuyor, tartışıyor ve sadece ama sadece kısacık anlarda yarasından dolayı acı çekiyor.

Filmin dur durak bilmeyen temposu beni seyirci olarak bile tüketti ama yarasına rağmen Vincent maşallah sonuna kadar ayakta kalmayı başardı. Bilemem, belki bu tempoyu seversiniz ama benim bu gibi filmlerde içim sıkılıyor kısa bir süre sonra. Alenen işkence denilebilecek bir sürü sahneye maruz kalıyorsunuz film boyunca. Oldukça düzgün bir adam olan Vincent’ı neyin, hangi parasal ihtiyacın ya da hangi ahlaki çöküntünün kokain hırsızlığı yapan bir polise çevirdiği sorusunun cevabını hiç alamıyorsunuz. Karısı ve oğluyla hırsızlık eylemi öncesinde neler yaşamış olduğu konusunda ancak gevşek bir tahminde bulunabiliyorsunuz. Kötü gitmiş aile hayatı Vincent’ın, bütün bildiğimiz bu kadar. Aile hayatı iyi giden film kahramanı zaten pek olmuyor.

Film boyunca işkencenin yanı sıra bir sürü ırkçı muhabbette de tanıklık ediyoruz. Türkler de bu ırkçı söylemden payını alıyor. Filmin ırkçılık konusunda tavrı ne, orası da pek belli değil. Bütün gördüğümüz karakterler birer pislik olunca kim ırkçı kim değil onu da anlayamıyoruz. Aksiyon severseniz bana bakmayın, filmi sevme ihtimaliniz yüksek. Yoksa diğer filmlere bakın.

Cüneyt Cebenoyan