Popüler Sinema

Ortalamanın üzerinde ve hatta iyi diye nitelendirilebilen bir filmin olmazsa olmazının büyük bütçeler ya da gerçeklikten irite edici şekilde uzak efektler olmadığının kanıtı olan bir filmle karşı karşıyayız. 7 años,  77 dakika boyunca oyuncu kadrosunda 5 kişi ile sizi bir odaya kapatıyor. Çıktığınızda ise modern insana lanetler okurken buluyorsunuz kendinizi.

Filmin yönetmenine kısaca göz atacak olursak; İspanyol Roger Gual ülkesi sınırlarında yazıp yönettiği filmler ile tanınan, türler arası denemelerde bulunan bir yönetmen. Drama türünde başarısı komedi denemelerini çıkmaza soksa da belirli bir kaliteyi tutturmuş olmalı ki son filmi 7 años (7 Yıl) ile Netflix platformundan  dünyaya açılmayı başarmış.

Filmin gerçekçi hikayesi ise şöyle: Teknoloji bazlı fikir ve ürün üreticisi bir firmanın 4 ortağı maliye denetimine tabi tutulur ve illegal para transferleri, muhasebesel açıklıklarla dolu olan defterlerinin bu durumda şirketi batırması işten bile değildir. Bu nedenle bütün suçu aralarından birine yükleyip, şirketi ve diğerlerini kurtarmak amacıyla bir arabuluculuk seansında bir araya gelirler. Peki 7 yılını hapiste geçirmeyi hangi  ortak kabul edecektir?

Tahmin edildiği üzere iş çıkar çatışmasına geldiğinde birlikte geçirilen yıllar ya da başarılan zaferlerin pek de önemi kalmaz. 4 ortak eteklerindeki taşları kendi çıkarları doğrusunda masaya dökerler. Hikaye az ama öz bir malzemeyle yola çıkıyor ve gerilim biraz kapalı mekan çokça da diyaloglar ile sağlanıyor. Kimin hapis için uygun aday olduğunu kanıtlamaya çalışan ortaklar arasındaki gizli bilgiler paylaşıldıkça dengeler değişiyor ve okun ucu her an başka birini gösterebiliyor. Filmin gerilim unsurunu besleyen de tahmin edilebilen sonuca giderken kullanılan yolların keyifli bir süreç oluşturan bu değişken tutumu.

Oyuncuların kısıtlı mekan performansı hiç de küçümsenecek cinsten değil. Filmin başlarındaki birbirlerini uzunca bir süredir tanıyan insanların birbirine aşinalığı his olarak izleyiciyi ikna edebilir düzeyde. Sonrasındaki çatışmalar ise bazı anlarda tökezlese de eline yüzüne bulaştırmadan tamamlanabilmiş. Nötr taraf olan Jose karakterini canlandıran Manuel Morón, ekibin ağır taşı. Her karaktere olan mesafesi, taksi parasının üstünü iade etmekteki ısrarı, istediği anda odayı terk etme ile altını çizdiği bağımsızlığı ve prensip anlayışı canlandırdığı José Veiga karakterini oldukça ilgi çekici hale getiriyor ve bunu ana 4 karakterden rol çalmadan beceriyor. Diğer 4 oyuncu ise temsil ettikleri kişinin karakterini giymekte oldukça başarılılar. Kılık-kıyafet seçimleri ile nasıl insanlar olduklarına dair ipuçlarının izleyiciye bir güzel sezdirildiği karakterlerin oyunculukları da bu çabayı boşa çıkarmıyor ve tam da tahmin ettiğimiz gibi insanlar oldukları için film akışına güç katıyor. Bu noktada senaryo keşke biraz daha donanımlı olsaymış dedirtiyor. Birbirlerini ikna süreçlerindeki hikayeler fazla bilindikler ve maalesef pek bir derinlikleri de yok. Aynı şekilde arabulucunun kullandığı “başka bir yol her zaman vardır” alt metinli hikayeleri de daha iyi seçilebilirdi.

Dolandırıcılık ile çok çalışarak harcadıkları zamanını geri kazanan ekibin karşılığında 7 yıl gibi bir bedel ödemekle karşı karşıya kalması buruk gülümseten bir karmaya işaret eder. Sonuçta kim seçilirse seçilsin, ödenen bedel hiç bir şekilde geri kazanılamayacak zamanın kendisidir. Zamanın kutsanması filmin bel kemiğini oluşturmasa da, ana konuya güzel bir tat katmış böylelikle.

Kısa süresi, akıcı konu ve oyunculukları ile şans verilmesi gereken, ortalamanın üstünde ve ilginç bir yapım olmuş 7 años. Vizyon gören ve üstüne üstlük izlenme rekorları kıran birçok içi boş yapımdan sıkılanlar için güzel bir seyirlik olacaktır tahminimce.

twitter.com/tuzluk_arch